कार्यक्रम

शैक्षणिक, सामाजिक आणि सांस्कृतिक

नाट्य विद्यालय :

संस्थेच्या स्थापनेपासून १९३० सालापर्यंत संस्था नावाजलेल्या नाटकांचे प्रयोग बसवून ते सादर करून लोक मनोरंजन करणे व त्या द्वारा निरनिराळ्या संस्थाना आर्थिक मदत करणे हा उद्देश डोळ्यासमोर ठेऊन काम करीत होती. १९३५ मध्ये, २६ वे भारत नाट्य संमेलन पुण्यात भरले होते त्यामध्ये संस्थेने एक नाट्य शिक्षण वर्ग सुरु करावा व त्याला जनतेने साथ द्यावी असा ठराव एकमताने मंजूर केला होता. परंतु ही योजना प्रत्यक्षात कार्यान्वित होण्यासाठी १९६२ साल उजाडले. १९६२ साली सौ. विमलाबाई साठे यांच्या नेतृत्वाखाली नाट्यशिक्षण वर्ग सुरु झाला. पण दीड दोन वर्षातच हा प्रयत्न तोकडा पडला. परंतु त्यानंतर १९६६ सालापासून नाट्यसमीक्षक डॉ. रा. शं. वाळिंबे व श्री. प्रभाकर गुप्ते यांनी हा वर्ग नियमाने चालू केला व आजतागायत संस्थेचा हा उपक्रम यशस्वीपणे चालू आहे. श्री. गुप्ते यांच्यानंतर राजाभाऊ फडणीस, जयंतकुमार त्रिभुवन, यांनी या वर्गाचे व्यवस्थापन उत्तमपणे सांभाळले.




रंगभूमीवर प्रवेश करणाऱ्या नवोदित तरुण, तरुणींसाठी शास्त्रशुद्ध पद्धतीने नाट्यशिक्षण या वर्गामध्ये दिले जाते. भारतमुनींचा चतुर्विध अभिनय व रशियन नाट्यतत्ववेत्ता स्टेनिस्टॅाव्हेस्की यांचे मानस्तंभ यांचा समन्वय साधून शारीरिक, बौद्धिक व मानसिक अशा तीन विभागात हा अभ्यासक्रम विभागलेला आहे. शरीर यंत्रणेची सर्वसामान्य माहिती, शास्त्रशुद्ध व श्वास घेण्यासाठी लागणाऱ्या इंद्रियांच्या हालचालीवर नियंत्रण ठेवण्यासाठी योगासने, दीर्घ श्वसन, स्वरतंतूंचा यथायोग्य वापर व त्यातून भरदार ध्वनीनिर्मिती करण्यासंबंधी प्राथमिक धडे प्रात्यक्षिकामधून दिले जातात. याशिवाय अभ्यासक्रमात संस्कृत, मराठी, इंग्रजी रंगभूमीचा विकास, इतिहास, कला विषयक, विचार प्रवाहांची प्राथमिक माहिती, इतर ललित काळाच्या प्राथमिक घटकांची माहिती करून दिली जाते.
रंगमंचाचा भुगोल, नाटकाचे लेखन, दिग्दर्शन, अभिनय याशिवाय नाटकाची तांत्रिक अंगे ज्यामध्ये ध्वनी नियंत्रण, प्रकाश योजना, मेकअप, नेपथ्य, वेशभूषा या सर्व बाबींचे प्राथमिक धडे दिले जातात. त्या त्या क्षेत्रातील नामवंत तज्ञांना बोलवून त्यांची या विषयातील मते व मार्गदर्शन वर्गातील प्रशिक्षण घेणाऱ्या विद्यार्थ्यांना उपलब्ध करून दिले आहे. सहा महिने चालणाऱ्या या प्रशिक्षण वर्गातून आज हजारो विद्यार्थी बाहेर पडलेले आहेत. कित्येक जण उत्तम नट म्हणून रंगभूमीवर स्थिरावले आहेत. काही जण नेपथ्य, प्रकाशयोजना, ध्वनी नियंत्रण यासारख्या तांत्रिक बाबींमध्ये निष्णात झालेले आहेत. संस्थेच्या नाट्यविद्यालयातर्फे घेतला जाणारा हा प्रशिक्षण वर्ग अभ्यासक्रमाचा योग्य चौकटीत बसवून तो एखाद्या मान्यताप्राप्त विद्यापीठाशी जोडण्याचा संस्थेचा मनोदय आहे. यावर्षी अभ्यासक्रमाची बांधणी सुरु झालेली आहे. प्रशिक्षण घेणाऱ्या विद्यार्थ्यांना संस्थेच्या लायब्ररीमध्ये सभासदत्व दिले जाते, ज्यायोगे नाट्यशास्त्रावरील विविध विषयांवरील पुस्तके, संदर्भ ग्रंथ त्यांना वाचता यावेत, अभ्यासात यावेत. रंगभूमीवरील उत्तमोत्तम व ज्येष्ठ रंगकर्मींनी या प्रशिक्षण वर्गास भेट देउन विद्यार्थ्यांना मार्गदर्शन केलेले आहे.


Top

संगीत व नृत्य विभाग :

संस्थेच्या इतिहासामध्ये नमूद करताना उल्लेख झालेला आहेच की मराठी रंगभूमीवर संगीत नाटक वैभवाच्या शिखरावर असताना संस्थेने सातत्याने गद्य नाटके करून गद्य नाट्य कलेचा वारसा जोपासलेला आहे. तर १९६५-७० च्या नंतर गद्य नाट्य परंपरा रंगभूमीवर मूळ धरू लागली आणि ती वैभवाच्या शिखराकडे जात असताना मात्र संस्था रंगभूमीवर संगीत नाटक सातत्याने करीत संगीत नाटकाची परंपरा जतन करण्याचे मोलाचे कार्य करीत आहे. पूर्वी खर्चिक असल्याने संगीत नाटक संस्था करू शकत नव्हती. परंतु आर्थिकदृष्ट्या स्वावलंबन आल्यानंतर आणि त्याहीपेक्षा संस्थेचे स्वतःचे असे उत्तम नाट्यगृह १९७० साली झाल्यानंतर संस्थेने गेली ३०-३५ वर्षे संगीत नाटक परंपरा नेटाने जपली. संगीत नाटकासाठी पूरक अशा गोष्टी म्हणजे नाटक, वादन आणि नृत्य. मग अशा नाटकांना पूरक अभिजात ललितकलांचे शिक्षण देणारा एक स्वतंत्र विभाग संस्थेमध्ये असावा ही कल्पना मूळ धरू लागली.




नाट्यतपस्वी कै. श्री. बाबुराव विजापुरे यांच्या संकल्पनेतून या विभागाने आकार घेतला. त्यांच्याच पुढाकाराने संस्थेमध्ये कथ्थकनृत्य व गायन वर्ग सुरु झाले. कथ्थक नृत्याची जबाबदारी बनारस घराण्याचे अभ्यासक व थोर नृत्यगुरू कै. बाळासाहेब गोखले यांनी स्वीकारली. या विभागाच्या स्थापनेपासून १९८२ पर्यंत त्यांनी ही जबाबदारी पेलली. मार्च १९८२ पासून त्यांचेच शिष्य श्री जाफर मुल्ला यांनी अगदी आजतागायत हा विभाग समर्थपणे सांभाळीत आहेत. संस्थेच्या या उपक्रमातुन संस्थेच्या संगीत नाटकांमध्ये काम करण्यासाठी अनेक नवोदित होतकरू गायक, नट, तबला वादक व नर्तिका उपलब्ध झालेले आहेत. अत्यल्प शुल्कामध्ये या कलेचे शिक्षण या विभागातर्फे सर्वांसाठी उपलब्ध करून दिले जाते. संस्थेने पुढे गांधर्व महाविद्यालय, टिळक विद्यापीठ यांच्या परीक्षा देता येऊ शकतील याची व्यवस्था उपलब्ध केली. त्यामुळे या संस्थांच्या परीक्षा देउन विद्यार्थी या कलेतील नैपुण्य विद्यापीठ पातळीवर मिळवू शकतो. या परीक्षांचे केंद्र म्हणून संस्थेला मान्यता मिळालेली आहे. अभिजात ललितकलांचे शिक्षण घेऊन आज अनेक विद्यार्थी, विध्यार्थिनी संस्थेतून बाहेर पडले आहेत. गायन वर्ग बालगंधर्वांचे सहवास लाभलेले जनुभाऊ मराठे पाहत व ते नाट्यसंगीत व शास्त्रीय संगीत शिकवीत असत. कै. श्री. य. रा. करंदीकर यांच्यानंतर आज सौ. करंदीकर गायक वर्ग पाहतात. तबला वर्गाची जबाबदारी श्री. पांडुरंग मुखडे यांच्याकडे आहे.
ललित कलांचे पारंपारिक शिक्षण देण्याबरोबरच, त्या त्या क्षेत्रातील मान्यवरांची प्रशिक्षण, मार्गदर्शन शिबीर यांचे आयोजन संस्था करते. या क्षेत्रातील दिग्गज या विद्यार्थ्यांना मार्गदर्शन करतात. संस्थेच्या वर्धापन दिनी या विभागाच्या वतीने आपली कला सादर केली जाते. स्वरराज छोटा गंधर्व, जयमाला शिलेदार यांच्या सारख्या मान्यवरांचे या विभागाला मार्गदर्शन लाभलेले आहे.
अभिजात ललित कलांचे शिक्षण देणारा हा विभाग रंगभूमीच्या गरजेतून निर्माण झाला असला तरी आज या कलांचा विकास स्वतंत्रपणे झाला असल्याने या कला क्षेत्रातही संस्थेचे हे योगदान म्हणूनच खूप मोलाचे आहे. संस्थेच्या लौकिकात या विभागामुळे भरच पडलेली दिसून येते.


Top

सांस्कृतिक कार्यक्रम

याच विभागाअंतर्गत १९९८ पासून या ललितकलाक्षेत्रातील नवोदित कलावंताना व्यासपीठ मिळावे या हेतूने ‘सांस्कृतिक कार्यक्रम’ या उपक्रमाची सुरुवात झाली. कलेच्या विविध क्षेत्रातील म्हणजे गायन, वादन, संगीत, अभिनय यामधील नवोदितांच्या कार्यक्रमाना महिन्यातून एकदा संस्थेचे नाट्यगृह मोफत उपलब्ध करून दिले जाते. या वेळेत त्यांनी आपली कला रसिकांसमोर सदर करावयाची असते. या कार्यक्रमाला कोणतेही शुल्क नसते हे याचे वेगळेपण.
अनेक उदयोन्मुख कलाकारांनी आपली कला या उपक्रमामधून सदर केलेली आहे व पहिल्या वहिल्या थिएटरमधल्या कार्यक्रमाचा आनंद घेतला आहे. श्री. सुरेश जोग यांनी ही संकल्पना राबवीत विविधता आणली.
स्वस्त नाटक योजना
महाराष्ट्र नाट्यवेडा आहे असे उगीच म्हटले जात नाही. मराठी सिनेमापेक्षाही नाटकाचा प्रेक्षकवर्ग खूपच मोठा आहे. मराठी माणसाने नाटकावर अगदी मनापासून प्रेम केले. एरवी नाटकांचे दर हे तसे सामान्य रसिकाला न परवडणारेच. तिकिटांच्या दरांमुळे नाटकवेडा माणूस नाटक पाहायला जाताना खिशाचा विचार घेऊनच जातो. मग सर्वसामान्य रसिकाचं काय? ही झाली एक बाजू. दुसऱ्या बाजूला रंगभूमीवर नव्याने काम करणारा रंगकर्मी, संस्थेच्या सभासदांनी बसविलेल्या नाटकाला रंगमंच आहे पण जाणकार रसिक? या गोष्टीच्या दोन्ही बाजू विचारात घेऊन संस्थेचे स्वतःचे नाट्यगृह १९७० साली झाल्यानंतर ‘स्वस्त नाटक योजना’ हा उपक्रम सुरु झाला. प्रेक्षकांकडून वर्षासाठी एकदाच अत्यंत माफक पैसे घेऊन त्याला या योजनेचे सभासद करून घ्यायचे. या योजनेअंतर्गत वर्षभरात चार नाट्यप्रयोग दाखवायचे. या माफक रकमेत दोन व्यक्तींसाठी तिकिटे दिली जातात. याशिवाय संस्थेची स्वतःची इतर नाटके, उपक्रम, संगीत महोत्सव या सारख्या उपक्रमांसाठी या योजनेतील सभासदांना सवलतीच्या दरात तिकीट असे याचे स्वरूप आहे. त्यामुळे सर्वसामान्य रसिकाला सहजपणे आर्थिक दृष्ट्या परवडेल अशी ही योजना आहे. सुरुवातीच्या काळात संस्थेने बसवलेली, संस्थेच्या कलाकारांची नाटके होत असत. संस्थेच्या कलाकारांना, उपक्रमांना रसिकाश्रय लाभत असे. प्रेक्षकांची नाटकाची अभिरुची बदलत गेली, तस तसा अलीकडे इतर संस्थांचीही नाटके, प्रायोगिक नाटके, हौशी नाटके व व्यावसायिक नाटके यांचाही या उपक्रमामध्ये अंतर्भाव होऊ लागला. संस्थेचे या उपक्रमात दरवर्षी एक पुष्प संगीत नाटकाचे असतेच हे या योजनेचे वेगळेपण. १९७० नंतर श्री. अनंत कान्हो यांची ही संकल्पना कमालीची यशस्वी ठरली. संस्थेच्या अनेक नवीन नाटकांचे पहिले प्रयोग या योजनेत सदर झाले आहेत. अनेक नवनवीन कलाकार, तंत्रज्ञ या योजनेत आपली कला सादर करून गेलेले आहेत. स्पर्धेच्या अगोदरचा प्रयोग या योजनेत सदर करून रसिकांची पहिली प्रतिक्रिया सहज समजते असा सर्वांचा विश्वास आहे. अनेक हौशी नाट्य संस्था, प्रायोगिक नाट्य ग्रुप्सनीही व्पली नाटके या योजनेत रंगमंचावर आणली. संगीत नाटकाचा हमखास प्रेक्षक वर्ग, नवीन नाटकांचे, हौशी नाटकांचे कौतुक करणारा असा आमचा या योजनेचा प्रेक्षकवर्ग आहे. वर्षानुवर्षे या योजनेचे सभासद असलेले अनेक प्रेक्षक आज आहेत. व्यावसायिक रंगभूमीवरील अनेक संस्थांनी त्यांचे नाट्यप्रयोग या योजनेचे स्वरूप आणि मोठेपणा पाहता अगदी नाममात्र किंमतीत संस्थेला देऊ केले. त्यामुळे संगीत हौशी, प्रायोगिक आणि व्यावसायिक अशा सर्वकष नाटकांचा समावेश असलेली संस्थेची या योजनेने पंचविशी केव्हा पार केली हे कळले नाही.

Top

सामाजिक कार्यक्रम


सन १९०५

  1. निरनिराळ्या सार्वजनिक लोकोपयोगी संस्थांच्या मदतीसाठी नाट्यप्रयोग करून दाखविण्याचा सर्व सभासदांनी एकमुखी निर्णय घेतला. सन १९०६
  2. १२ एप्रिल रोजी पुणे विजनानंद थिएटरमध्ये पैसा फंड या संस्थेसाठी ‘फाल्गुनराव’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  3. ऑगस्ट मध्ये ‘झुंजारराव’ या नाटकाचा प्रयोग करून मिळालेले उत्पन्न त्या त्या संस्थांना देण्यात आले.

सन १९०७

  1. सप्टेंबर मध्ये ओंकारेश्वर मंदिराच्या जीर्णोद्धाराचे निधीस मदत म्हणून आर्यभूषण थिएटरमध्ये ‘मोहनतारा’ नाटकाचा प्रयोग केला. लोकमान्य टिळकांच्या अध्यक्षतेखाली हा प्रयोग झाला.

सन १९०८

  1. या वर्षामध्ये मजूर फंडाला मदतीसाठी ‘मोहनतारा’ नाटकाचा प्रयोग झाला. मुंबईमध्ये मजूर फंडासाठी ‘मोहनतारा’ व ‘झुंजारराव’ हे नाट्यप्रयोग करून रु. २,०००/- मदत दिली.
  2. वाई येथील कोटीलिंगार्चनाचे कामासाठी, काशी येथील बजरंग मठ व हंपी येथील विरुपाक्ष मठ यानाही द्रव्यसहाय्य केले.

सन १९१०

  1. दि. २९/८/१९१० रोजी क्लबने मराठा व्यावहारिक शिक्षण फंडाचे मदतीसाठी ‘कांचनगडची मोहना’ हा नाट्यप्रयोग करून त्या संस्थेस पुष्कळ आर्थिक साहाय्य केले.

सन १९११

  1. दि. २०/३/१९११ रोजी मुंबईच्या रिपन थिएटरमध्ये मराठी ग्रंथ संग्रहालय मुंबई या संस्थेच्या मदतीसाठी ‘शारदा’ नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  2. दि. २२/११/११ रोजी ‘यवत सॅनाटोरियम’च्या मदतीसाठी ‘त्राटिका’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.

सन १९१३

  1. २६ व २७ एप्रिल रोजी कर्जत येथे व २ मे रोजी पुणे येथे ‘शारदा’ व ‘देवयानी’ या नाटकाचे अहमदनगर रिलीफ फंडासाठी प्रयोग केले.
  2. दि. १/७ व १४/९ रोजी पालीठाणा रिलीफ फंडासाठी पुण्याच्या नूतन आर्यभूषण थिएटरमध्ये प्रयोग केले.

सन १९१४

  1. दि. २ मे रोजी कल्याण येथे मराठी ग्रंथालय, मुंबई या संस्थेच्या मदतीसाठी ‘देवयानी’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  2. दि. १ सप्टेंबर रोजी पुण्यात ‘त्राटिका’ या नाटकाचा,
  3. १९ व २० सप्टेंबर रोजी सोलापुरात ‘देवयानी’ व ‘त्राटिका’ नाटकाचा प्रयोग इम्पिरियल वॉर फंडासाठी केला.

सन १९१५

  1. दि. १६ डिसेंबर रोजी पुण्यात मोफत वाचनालयाचे मदतीसाठी ‘देवयानी’ नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.

सन १९१७

  1. दि. १६ फेब्रुवारी मुंबई येथे ब्राह्मण हितवर्धिनी सभेचे मदतीप्रीत्यर्थ ‘सत्वपरीक्षा’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  2. दि. ९ ऑक्टोबर रोजी आर्य क्रीडोद्धारक मंडळींच्या मदतासाठी नूतन आर्यभूषण थिएटरमध्ये ‘सत्वपरीक्षा’ नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.

सन १९१९

  1. दि. १४ नोव्हेंबर मध्ये पुणे येथे किर्लोस्कर थिएटरमध्ये पुणे मराठी ग्रंथालयाचे मदतीसाठी ‘त्राटिका’ नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  2. १२ डिसेंबर रोजी लोकमान्य टिळकांच्या जाहीर सन्मानार्थ ‘त्राटिका’ नाटकाचा प्रयोग नूतन आर्यभूषण थिएटरमध्ये झाला. या प्रयोगास लोकमान्य टिळक स्वतः हजर होते.

सन १९२०

  1. दि. १७ सप्टेंबर रोजी टिळक स्मारक फंडासाठी किर्लोस्कर थिएटरात ‘सत्वपरीक्षा’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.

सन १९२१

  1. दि. ११ फेब्रुवारी रोजी मराठी ग्रंथालयाचे मदतीसाठी किर्लोस्कर थिएटरमध्ये ‘सत्वपरीक्षा’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  2. दि. २६ एप्रिल पुणे येथे मुळशी फंडासाठी ‘सत्वपरीक्षा’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  3. दि. १६ मे रोजी पुणे येथे मद्यपान निषेधार्थ मंडळाचे मदतीसाठी ‘त्राटिका’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.

सन १९२२

  1. दि. ९ ऑक्टोबर रोजी पुणे मराठी ग्रंथालयासाठी ‘लक्ष्मी’ थिएटरमध्ये ‘मोहनतारा’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  2. दि. ७ डिसेंबर रोजी पुणे येथे भारत हायस्कूलचे मदतीसाठी ‘मोहनतारा’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.

सन १९२३

  1. दि. ७ जानेवारी पुणे येथे बंगाल रिलीफ फंडासाठी ‘कांचनगडची मोहना’
  2. दि. १ मार्च, श्रीकृष्ण विद्यालय पुणे या संस्थेसाठी ‘कांचनगडची मोहना’
  3. दि. ३१ मार्च अहमदनगर येथे पुणे मराठी ग्रंथालयाचे मदतीसाठी ‘त्राटिका’ या नाटकाचा प्रयोग.
  4. दि. १ एप्रिल अहमदनगर येथे पुणे मराठी ग्रंथालयाचे मदतीसाठी ‘कांचनगडची मोहना’ हा नाट्यप्रयोग
  5. दि. १७ एप्रिल पुणे येथे स्वराज्य फंडासाठी ‘त्राटिका’ हा प्रयोग.
  6. दि. १९ एप्रिल पुणे येथे स्वराज्य फंडासाठी ‘कांचनगडची मोहना’ हा नाट्यप्रयोग.
  7. दि. २२ एप्रिल पुणे येथे किर्लोस्कर थिएटरमध्ये कँप एज्युकेशन सोसायटीचे मदतीसाठी ‘त्राटिका’ या नाटकाचा प्रयोग.
  8. दि. २९ एप्रिल पुणे अनाथ विद्यार्थी गृहाचे मदतीसाठी ‘मोहनतारा’ या नाटकाचा प्रयोग.
  9. दि. १ जून पुणे येथे कै. गणपतराव जोशी स्मारक फंडासाठी ‘त्राटिका’ या नाटकाचा प्रयोग सन १९२४
  10. दि. १५ व १६ एप्रिल रोजी पंढरपुरात ‘त्राटिका’ व ‘देवयानी’ हे नाट्यप्रयोग मोडनिंब येथील उमा विद्यालयाचे मदतीसाठी केले.

सन १९२६

  1. दि. १ एप्रिल रोजी पुणे येथे किर्लोस्कर थिएटरमध्ये अखिल भोर प्रजा परिषद व इमारत फंड याकरिता ‘त्राटिका’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.
  2. दि. १५ मे रोजी कर्जत येथे अलिबाग मॅटर्निटी फंडाकरिता ‘संगीत सौभद्र’ या नाटकाचा प्रयोग करण्यात आला.

सन १९२८

  1. या वर्षी मे महिन्यात पुणे मराठी ग्रंथालयासाठीच ‘फाल्गुनराव’ नाटकाचा प्रयोग झाला. या प्रयोगास महान देशभक्त नेताजी सुभाषचंद्र बोस हजर होते.

सन १९३०

  1. दि. १५ फेब्रुवारी रोजी पनवेल येथे सिंध रिलीफ फंडासाठी पनवेल येथे व
  2. दि. १७ एप्रिल रोजी पुण्यात किर्लोस्कर थिएटरमध्ये ‘कांचनगडची मोहना’ हा नाट्यप्रयोग करण्यात आला.

सन १९३४

  1. दि. २८ सप्टेंबर रोजी पुण्यात हणमंतराव रामनाथ हॉस्पिटलचे मदतीसाठी विजयानंद थिएटरमध्ये ‘किचकवध’ हा नाट्यप्रयोग करण्यात आला.

सन १९३५

  1. दि. ११ मार्च रोजी विजयानंद थिएटर पुणे येथे पुन्हा ‘किचकवध’ या नाटकाचा प्रयोग हणमंतराव रामनाथ हॉस्पिटलचे मदतीसाठी करण्यात आला.
  2. दि. २० एप्रिल रोजी मुंबईचे सुप्रसिद्ध नेत्रवैद्य श्री. डी. डी. साठे यांच्या बोलण्यावरून संस्थेने परळ आय हॉस्पिटलच्या मदतीसाठी रॉयल ऑपेरा हाऊसमध्ये ‘त्राटिका’ नाटकाचा दणदणीत प्रयोग केला.

सन १९४०

  1. दि. १५ फेब्रुवारी रोजी विजयानंद थिएटरमध्ये पुण्यातील मोटार असोसिएशनच्या मदतीसाठी ‘गोड गोंधळ’ नाटकाचा प्रयोग केला.

सन १९४३

  1. दि. २५ फेब्रुवारी रोजी क्लबने ‘उपटसुंभ’ या नाटिकेचा प्रयोग पुण्यातील काळेज् हायस्कूल या संस्थेच्या मदतीसाठी केला.

सन १९४५

  1. दि. १८ मार्च रोजी आलेगावकर हायस्कूल, खडकी, या संस्थेसाठी ‘आठवणीचे खंदक’ व ‘प्रेमळ लफंगे’ या नाटिका सादर केल्या.
  2. दि. १३ सप्टेंबर रोजी पुण्याच्या पी. वाय. सी. या संस्थेसाठी भानुविलास थिएटरमध्ये ‘म्युनिसिपालिटी’ या नाटकाचा दणदणीत प्रयोग झाला.
  3. दि. ७ ऑक्टोबर रोजी सिल्वर ज्युबिली मोटार संघासाठी ‘उपटसुंभ’ नाटकाचा प्रयोग झाला.
  4. दि. १ डिसेंबर रोजी भावे स्कूल पुणे व
  5. दि. २३ डिसेंबर रोजी राजा धनराज गिरजी हायस्कूल या संस्थाकरिता ‘गोड गोंधळ’ या नाटकाचे प्रयोग केले.

सन १९४६

  1. दि. ३० नोव्हेंबर रोजी भावे स्कूल पुणे यांचेसाठी ‘उमाजी नाईक’ या नाटकाचा प्रयोग झाला.

सन १९४८

  1. दि. १ नोव्हेंबर रोजी भानुविलास थिएटर, पुणे येथे संस्थेने ‘तोतयाचे बंड’ या नाटकाचा प्रयोग कै. तात्यासाहेब केळकरांना वार्षिक श्रद्धांजली वाहण्याकरिता केला व आलेले उत्पन्न केळकर स्मारक समितीला देणगी म्हणून देऊन टाकले.

सन १९४९

  1. दि. १७ मार्च रोजी महाराष्ट्र एज्युकेशन सोसायटीच्या मुलींच्या हायस्कूल ‘इमारत फंडासाठी’ संस्थेने ‘आग्र्याहून सुटका’ या नाटकाचा प्रयोग देवल सभागृहात केला.

सन १९५१

  1. दि. १५ फेब्रुवारी रोजी लोकमान्य एज्युकेशन सोसायटीसाठी व
  2. दि. ५ मार्च रोजी मुंबई साहित्य संघातर्फे झालेल्या नाट्यस्पर्धेसाठी भानुविलास थिएटरमध्ये ‘आग्र्याहून सुटका’ या नाटकाचे प्रयोग झाले.
  3. दि. १७ डिसेंबर रोजी लक्ष्मीछाया प्रौढ वर्गाचे मदतीसाठी ‘संगीत देवमाणूस’ हा नाट्यप्रयोग करण्यात आला.

सन १९५२

  1. दि. ६ जानेवारी रोजी भानुविलास थिएटरमध्ये सेवासदन पुणे या संस्थेसाठी ‘कीचकवध’ हा नाट्यप्रयोग केला.
  2. दि. १३ जानेवारी रोजी भावे स्कूल मुलींच्या शाळेसाठी स्नेहसंमेलनानिमित्त ‘कीचकवध’चा नाट्यप्रयोग करण्यात आला.

सन १९५२ नंतरही संस्थेने निरनिराळ्या सार्वजनिक लोकोपयोगी संस्थांच्या मदतीसाठी असेच अनेक नाट्यप्रयोग देऊ केले. ज्या संस्थांसाठी संस्थेने आपले नाट्यप्रयोग मदतीसाठी देऊ केले त्यात सामाजिक, शैक्षणिक, वैद्यकीय, राजकीय, ग्रंथालायासारखे वेगळे उपक्रम देणाऱ्या संस्था दिसून येतील.
संस्थेने यापुढे जाऊन आपल्या सामाजिक व उत्तरदायित्वाची साक्ष दिली ती गुजरातमध्ये झालेल्या भूकंपग्रंस्ताना दिलेल्या मदत निधीवेळी सन २००१ मध्ये गुजरातमध्ये भूकंपाने हाःकार माजला, त्यावेळेस संस्थेने दुष्काळ ग्रस्तांच्या मदत निधीसाठी ‘कट्यार काळजात घुसली’ या नाटकाच्या दहा प्रयोगाचे उत्पन्न या निधीला उपलब्ध करून दिले. डॉ. राम साठे यांच्या यथोचित नियोजनामुळे संस्थेने या मदतनिधीस रु. ३,७५,००० इतकी मदत उभी करून दिली.
सन २००३ मध्ये डॉ. नीतू मांडकेंच्या निधनाने वैद्यकीय क्षेत्र हळहळले. डॉ. नीतू मांडकेंनी ज्या भव्य हॉस्पिटलची संकल्पना मांडून सुरुवात केली इतक्यात काळाने त्यांच्यावर झडप घातली. त्यांचे हे स्वप्न डॉ. नीतू मांडके फौंडेशनने पूर्ण करण्याचे ठरविले. हॉस्पिटलसाठी निधी उभारण्याचे काम सुरु झाले. डॉ. राम साठ्ये, डॉ. योगेश गुर्जर आणि डॉ. पराग माणकीकर यांनी परत एकदा ‘कट्यार काळजात घुसली’ या नाटकाचे एकाच दिवशी दि. २७/७/२००३ रोजी संस्थेच्या नाट्यगृहात ३ प्रयोग लावले. सर्व रसिकांना आवाहन केले आणि त्या तीन प्रयोगातून रु. १२,१०,००० इतका निधी डॉ. नीतू मांडके फौंडेशनला देऊ केला.
दि. ११ ऑक्टोबर २००३ रोजी मुंबईमध्ये परेल येथे व १२ ऑक्टोबर २००३ रोजी ठाणे येथे दिनानाथ गडकरी रंगायतन नाट्यगृहामध्ये प्रत्येकी दोन नाट्यप्रयोग करून रु. ८,००,००० उत्पन्न या फौंडेशनसाठी जमा झाले. कोणत्याही सामाजिक उपक्रमाला देऊ केलेले रु. २०,००,००० इतका निधी संस्थेच्या इतिहासात नोंद करून ठेवण्या इतका महत्वाचा आहे.
१९९८ ते २००० या कालावधीत सेवा प्रबोधिनी, मेळघाट कुपोषित बालक प्रकल्प, गोव्यातील ‘केरी’ संस्थान मंदिर जीर्णोद्धार तसेच कॅन्सररुग्णांच्या मदतनिधीकरता संस्थेने कट्यार काळजात घुसली, मत्स्यगंधा, संशयकल्लोळ, शारदा नाट्यप्रयोगाद्वारे रु. २,५०,००० संकलित केले.


Top

Have a question or need any help?

Please contact - 020 2448 1614